Usługi od BugStop

Oprysk jest jednym ze sposobów aplikacji środka owadobójczego, który polega na precyzyjnym nanoszeniu insektycydu na wybrane powierzchnie, takie jak listwy przypodłogowe, stelaże łóżek, czy tylne części szafek.

Metoda ta pozwala na dokładne rozprowadzenie preparatu w miejscach, które są najczęściej zamieszkiwane przez owady, jednocześnie minimalizując ryzyko kontaktu z niepożądanymi obszarami.

Środki używane w oprysku są rozrabiane z wodą, a po odparowaniu wody na powierzchniach pozostaje środek owadobójczy, który działa kontaktowo – eliminuje szkodniki, gdy te po nim przejdą.

Oprysk jest szczególnie polecany do zastosowań, gdzie konieczna jest wysoka precyzja i ograniczenie aplikacji do konkretnych, newralgicznych miejsc.

Zwalczamy: Pluskwy Prusaki Rybiki Mrówki Kleszcze oraz inne

Żel (nie wymaga przygotowań)

Zastosowanie żelu to metoda dezynsekcji, która polega na umieszczeniu specjalistycznych preparatów w formie żelu (w konsystencji podobne do kleju) w miejscach, gdzie owady najczęściej się pojawiają lub przez które przechodzą.

Jest to metoda dyskretna, bezpieczna dla ludzi i zwierząt domowych, a także wysoce efektywna szczególnie przeciwko karaluchom oraz mrówkom. Żel działa na zasadzie przynęty pokarmowej, gdzie szkodniki zjadają preparat z substancją aktywną i przenoszą ją do gniazda, co prowadzi do eliminacji całej populacji.

Żel nie wymaga specjalnych przygotowań. Przy żelu szczególnie istotne jest, żeby nie zostawiać resztek jedzenia, ponieważ stanowią one konkurencję dla wyłożonego preparatu przez co owady mogą go rzadziej pobierać.

Zwalczamy: Prusaki Mrówki

Parowanie

Parowanie suchą parą w temperaturze 180 ℃ stopni to świetne uzupełnienie zabiegów chemicznych. Gorąca para eliminuje pluskwy natychmiastowo, zarówno jaja jak i dorosłe pluskwy. Dzięki temu proces zwalczania pluskwy przebiega w sposób bardziej komfortowy dla klienta. Parowaniu poddajemy łóżka, które zazwyczaj są najbardziej zapluskwionym elementem w całym mieszkaniu.

Zwalczamy: Pluskwy

Wymrażanie

Wymrażanie CO2 w temperaturze -78 ℃ stopni podobnie jak i parowanie to świetne uzupełnienie zabiegów chemicznych, a w niektórych przypadkach pozwala pozbyć się pluskwy nawet bez użycia chemii.

Zwalczamy: Pluskwy

Ile razy muszę wykonać zabieg?

• Jeden zabieg w przypadku większości szkodników w zupełności wystarcza i po jednorazowej wizycie otrzymują Państwo 3 miesięczną GWARANCJĘ
• w kontekście zwalczania pluskiew, zarówno metoda oprysku, jak i zamgławiania a także uzupełniające zabiegi fizyczne wymagają zazwyczaj zastosowania cykliczności zabiegów. Pluskwy, ze względu na swoją odporność i zdolność do ukrywania się w trudno dostępnych miejscach, wymagają powtarzania procesu dezynsekcji, aby zapewnić pełne zwalczenie całej populacji

Dlatego wykonujemy serię zabiegów – zwykle 2 sesje w odstępach 14-dniowych – używając różnych środków owadobójczych. Takie podejście pozwala na zniwelowanie ryzyka adaptacji pluskiew do stosowanych insektycydów i gwarantuje skuteczne wyeliminowanie zarówno dorosłych osobników, jak i wszystkich innych stadiów.

Ten sposób działania jest niezbędny do całkowitego usunięcia pluskiew z danego       środowiska, co stanowi wyzwanie ze względu na ich wysoką odporność i zdolność do szybkiego rozmnażania. Na zabiegi odpluskwiania również udzielamy klientom 3 miesięczną GWARANCJĘ.

Odkleszczanie – ochrona przed kleszczami i chorobami przenoszonymi

Odkleszczanie to usługa mająca na celu zmniejszenie liczby kleszczy w wyznaczonych miejscach, takich jak parki, ogrody, obszary rekreacyjne, a także wokół budynków mieszkalnych i biznesowych.

Oparta jest na użyciu chemicznych, które są bezpieczne dla ludzi i zwierząt domowych, lecz efektywne w zwalczaniu kleszczy.

Stosujemy metody takie jak oprysk grubokroplisty oraz zamgławianie ULV, które umożliwiają dokładne docieranie do miejsc, gdzie kleszcze się rozmnażają i przebywają, oferując długotrwałą ochronę przed tymi owadami.

Najczęściej występujące kleszcze w Polsce:

• Kleszcz pospolity (Ixodes ricinus): Jest głównym wektorem boreliozy (choroby z Lyme) oraz kleszczowego zapalenia mózgu (KZM).
• Kleszcz łąkowy (Dermacentor reticulatus): Przenosi babeszjozę i inne patogeny.
• Obżeżek gołębi (Argas reflexus): Znany z przenoszenia patogenów wpływających na ptaki, rzadziej stanowi zagrożenie dla ludzi.

Kleszcze te różnią się preferencjami dotyczącymi żywicieli oraz środowisk, w których najchętniej przebywają. Wszystkie te gatunki są aktywne przede wszystkim w cieplejszych miesiącach, od wiosny do jesieni.

Jak kleszcze znajdują żywiciela?

Kleszcze wykrywają swoich żywicieli z odległości nawet kilku metrów, reagując na ciepło, dwutlenek węgla oraz zapach. Zwykle czekają w niskiej roślinności, a ich aktywność wzrasta w okresach wilgotnych i ciepłych.

Środowisko i aktywność kleszczy

Te pasożyty preferują wilgotne i zacienione miejsca, często znajdują się w trawach, krzakach oraz na skrajach lasów. Szczyt aktywności przypada na wiosenne i jesienne miesiące, jednak przy odpowiednich warunkach mogą być aktywne przez cały rok.

Cykl życiowy

• Jajo: Samica kleszcza pospolitego składa setki jaj, z których każde wykluwa się po kilku tygodniach w zależności od temperatury.
• Larwa: Larwy kleszcza pospolitego są bardzo małe i mogą przeżyć kilka miesięcy bez krwi. Żywią się krwią małych gryzoni lub ptaków.
• Nimfa: Po pierwszym posiłku krwi, larwa przekształca się w nimfę. Nimfy mogą przeżyć bez krwi do 8 miesięcy. Nimfa musi napić się krwi, aby przekształcić się w dorosłego kleszcza.
• Dorosły: Dorosłe kleszcze poszukują większych żywicieli, takich jak jelenie, psy lub ludzie. Dorosły kleszcz może żyć od 6 miesięcy do 3 lat, ale bez krwi przeżywa zwykle do 1 roku

Czas żerowania kleszczy

Czas żerowania kleszczy oraz ich zmiany rozmiaru podczas żerowania mogą się różnić w zależności od gatunku oraz stadium rozwojowego kleszcza. Oto ogólny przegląd:

• Larwy: Mogą żerować przez kilka dni. W zależności od gatunku, żerowanie może trwać od 3 do 5 dni.
• Nimfy: Żerują zwykle od 3 do 4 dni, ale mogą utrzymywać się na żywicielu nawet do 5-7 dni.
• Dorosłe kleszcze: Mogą pozostawać na żywicielu od 7 do 10 dni, a w niektórych przypadkach nawet dłużej, szczególnie jeśli chodzi o samice, które przygotowują się do złożenia jaj.

Zmiana rozmiaru

Kleszcze znacznie zwiększają swoją wielkość podczas żerowania. Na początku żerowania są stosunkowo małe, ale ich ciało może zwiększyć się wielokrotnie, gdy wypełni się krwią:

• Larwy mogą zwiększyć swój rozmiar o 2-3 razy.
• Nimfy i dorosłe kleszcze mogą powiększyć się nawet o 5-10 razy w stosunku do swojego pierwotnego rozmiaru, w zależności od ilości pobranej krwi.
•  

Metody zwalczania kleszczy:

• Zamgławianie ULV
• Oprysk

Cena od 350 zł

Na ile wystarcza zabieg?

Do roztworu owadobójczego dodaje się specjalne adiuwanty, które zapobiegają spłukiwaniu środka przez deszcz co sprawia, że przy sprzyjających warunkach zabiegi te mogą chronić teren przez okres około 6 tygodni.

Zabiegi wykonujemy rano lub wieczorem (przed i po oblocie owadów zapylających).

Jak się przygotować?

• Pochowaj zabawki zwierzęce i dziecięce
• Wprowadź zwierzęta i domowników do domu
• Zamknij okna na czas zabiegu

Bezpieczeństwo po zabiegu:

Po przeprowadzeniu zabiegu należy unikać przebywania na zewnątrz przez około godzinę. Po tym czasie można bezpiecznie funkcjonować na obszarze poddanym zabiegowi.

Powodem, dla którego zwalczamy kleszcze z najbliższego otoczenia jest ryzyko zarażenia jedną z przenoszonych przez nie chorób.

Procent zarażonych kleszczy

Szacuje się, że w zależności od regionu Polski, od 10% do 20% kleszczy może być nosicielami patogenów chorobotwórczych

Choroby przenoszone przez kleszcza pospolitego

1. Borelioza (choroba z Lyme)
   
   • Przyczyna: Borrelia burgdorferi i inne gatunki Borrelia.
   • Objawy: Erythema migrans, gorączka, bóle stawów, zmęczenie, zaburzenia neurologiczne.
2. Erlichioza
   
   • Przyczyna: Ehrlichia spp.
   • Objawy: Gorączka, bóle głowy, mięśni i stawów, zmęczenie.
3. Anaplazmoza
   
   • Przyczyna: Anaplasma phagocytophilum.
   • Objawy: Gorączka, bóle głowy i mięśni, zmęczenie, problematyczne zmiany w morfologii krwi.
4. Kleszczowe zapalenie mózgu (KZM)
   
   • Przyczyna: Wirus kleszczowego zapalenia mózgu (TBEV).
   • Objawy: Gorączka, bóle głowy, sztywność karku, dezorientacja, możliwe poważne uszkodzenia neurologiczne.
5. Tularemia
   
   • Przyczyna: Francisella tularensis.
   • Objawy: Gorączka, wrzody na skórze, powiększenie węzłów chłonnych, bóle gardła, trudności w oddychaniu.
6. Gorączka Q
   
   • Przyczyna: Coxiella burnetii.
   • Objawy: Może być subkliniczna, możliwe zapalenie płuc, gorączka, bóle mięśni.

Choroby przenoszone przez kleszcza łąkowego

1. 1. Babeszjoza
      
      • Przyczyna: Babesia spp.
      • Objawy: Gorączka, zmęczenie, hemoliza, żółtaczka.
      • Uwagi: Szczególnie groźna dla psów.
   2. Erlichioza
   3. Riketsjoza
   4. Anaplazmoza
   5. Gorączka Q

       

Odkomarzanie – skuteczna ochrona przed komarami

Odkomarzanie to usługa mająca na celu redukcję populacji komarów w określonych obszarach, takich jak ogrody, parki, tereny rekreacyjne, czy wokół budynków mieszkalnych i komercyjnych.

Polega on na zastosowaniu specjalnie dobranych środków chemicznych, które są bezpieczne dla ludzi oraz zwierząt domowych, ale skuteczne przeciwko komarom.

Wykorzystujemy techniki takie jak zamgławianie ULV oraz zamgławianie na gorąco, które pozwalają na precyzyjne dotarcie do miejsc lęgowych i miejsc aktywności komarów, zapewniając długotrwałą ochronę przed tymi owadami.

Komary w polsce

W Polsce występuje 47 gatunków a najczęściej spotykane są:

• komar brzęczący (Culex pipiens),
• komar leśny (zwany doskwierzem)
• komar widliszek (Anopheles maculipennis)

Choroby przenoszone

W naszym klimacie komary nie stanowią zagrożenia

Jak komary znajdują człowieka?

Komary wykorzystują kombinację różnych sygnałów sensorycznych do wykrywania ludzi:

1. Dwutlenek węgla (CO2): Ludzie wydychają CO2, który jest jednym z głównych czynników przyciągających komary. Komary mogą wykrywać CO2 z odległości nawet 50 metrów.
2. Ciepło i wilgoć: Ciepło ciała i pot emitujący wilgoć również przyciągają komary. Te sensoryczne sygnały pomagają komarom w lokalizowaniu żywicieli z bliższej odległości, zwykle kilku metrów.
3. Zapach ciała: Komary są szczególnie wrażliwe na pewne substancje chemiczne znajdujące się na skórze ludzi, takie jak kwas mlekowy, amoniak i inne związki organiczne, które mogą wyczuwać z kilku metrów.

Aktywność

Samice zazwyczaj prowadzą wieczorny i poranny tryb życia. Zaczynają atakować przed zmierzchem i są aktywne do godz. 21-22. Potem idą spać, ale budzą się wczesnym rankiem i atakują do południa.

Cykl życiowy

1. Jajo: Jaja komarów zwykle wykluwają się w ciągu 24-48 godzin po złożeniu, ale ten czas może być krótszy lub dłuższy w zależności od temperatury. W chłodniejszych warunkach jaja mogą pozostawać w stanie nieaktywnym przez dłuższy czas.
2. Larwa: Larwy przechodzą przez cztery stadium rozwojowe, co zazwyczaj trwa od 5 do 10 dni. Szybkość rozwoju jest znacznie przyspieszona w cieplejszych warunkach. Larwy muszą regularnie zanurzać się pod powierzchnię wody, aby żerować na mikroorganizmach.
3. Poczwarka: Stadium poczwarki trwa zwykle 2-3 dni. Jest to okres intensywnej metamorfozy, w którym larwa przekształca się w dorosłego komara. Poczwarki, podobnie jak larwy, są zależne od powietrza atmosferycznego, ale nie przyjmują pokarmu.
4. Dorosły osobnik: Po wyjściu z poczwarki, dorosły komar musi pozwolić swoim skrzydłom wyschnąć i stwardnieć przed lotem, co zwykle trwa kilka godzin do jednego dnia. Okres życia dorosłych komarów może się różnić; samice żyją zwykle kilka tygodni, podczas gdy samce zazwyczaj żyją krócej.

Dlaczego liczba komarów co roku się waha

Populacja komarów w danym roku może znacząco różnić się w zależności od kilku kluczowych czynników środowiskowych i ekologicznych. Oto niektóre z głównych przyczyn, które wpływają na liczebność komarów:

1. Warunki pogodowe: Komary są stawonogami zależnymi od wody, gdyż ich larwy rozwijają się w zbiornikach wodnych. Obfite opady deszczu tworzą więcej tymczasowych zbiorników wodnych, takich jak kałuże czy zatopione rowy, które są idealnymi miejscami dla komarów do składania jaj. Cieplejsze temperatury również przyspieszają ich cykl życiowy, pozwalając na szybsze rozmnażanie.
2. Zimowanie: W chłodniejszych klimatach komary przechodzą przez okres zimowy w stanie spoczynku (diapauzy), a ich aktywność w kolejnym sezonie może zależeć od warunków, w jakich przetrwały zimę. Łagodna zima może pozwolić na przetrwanie większej liczby dorosłych osobników, co prowadzi do większej populacji wiosną.
3. Dostępność miejsc lęgowych: Poza sztucznymi zbiornikami wodnymi, takimi jak beczki czy opony, naturalne środowiska bogate w stojącą wodę, jak bagna czy mokradła, mogą zwiększać populacje komarów, jeśli nie są odpowiednio zarządzane lub kontrolowane.
4. Interwencje człowieka: Działalność ludzka, taka jak irygacja, tworzenie sztucznych zbiorników wodnych, a także działania kontrolne, takie jak opryski czy eliminacja miejsc lęgowych, mogą wpływać na liczebność populacji komarów.
5. Drapieżniki i choroby: Naturalni wrogowie komarów, takie jak ptaki, nietoperze, ryby jedzące larwy, a także bakterie i wirusy infekujące komary, mogą ograniczać ich populację. W zależności od zdrowia i obfitości tych populacji drapieżników w danym roku, liczba komarów może się różnić.

Populacje komarów są zatem wynikiem złożonej interakcji wielu czynników ekologicznych, środowiskowych i antropogenicznych, a wahania z roku na rok są zupełnie naturalne.

Metody zwalczania komarów

• Zamgławianie ULV
• Zamgławianie na gorąco

Cena od 350 zł

Zabiegi wykonujemy rano lub wieczorem (przed i po oblocie owadów zapylających)

Na ile wystarcza zabieg

• Zabieg odkomarzania w sprzyjających warunkach redukuje ilość komarów o 80-90 proc nawet na 6 tygodni.

Jak się przygotować

• Pochowaj zabawki zwierzęce i dziecięce
• Wprowadź zwierzęta i domowników do domu
• Zamknij okna na czas zabiegu

Bezpieczeństwo po zabiegu

Po przeprowadzeniu zabiegu należy unikać przebywania na zewnątrz przez około godzinę.

Po tym czasie można bezpiecznie funkcjonować na obszarze poddanym zabiegowi.

• Usuwanie gniazd owadów – osy i szerszenie

• Usuwanie gniazd os i szerszeni to usługa zapewniająca bezpieczeństwo i spokój w miejscach publicznych, jak i na prywatnych posesjach. Osy i szerszenie mogą stanowić poważne zagrożenie, szczególnie dla osób uczulonych na ich jad. Ich gniazda, często zlokalizowane w pobliżu lub wewnątrz budynków, na strychach, pod dachówkami czy w ziemi, mogą być źródłem niepokoju i zagrożenia dla mieszkańców i użytkowników przestrzeni.

• Cena od 300 zł

• Metody zwalczania

  • mechaniczne usunięcia gniazda
  • zatrucie

  Gatunki

  W Polsce można spotkać kilka gatunków os i jeden szerszeni, z których każdy ma swoje unikalne cechy i zachowania. Oto najbardziej rozpowszechnione gatunki:

  Osy

  • Osa zwyczajna (Vespula vulgaris) – Jedna z najbardziej powszechnych os w Polsce. Charakteryzuje się czarno-żółtym ubarwieniem. Buduje gniazda głównie w ziemi lub w zacisznych, osłoniętych miejscach, jak strychy czy szopki.
  • Osa niemiecka (Vespula germanica) – Podobna do osy zwyczajnej, również ma czarno-żółte pasy. Często spotykana w pobliżu ludzkich siedzib, gdzie może budować gniazda w murach czy pod dachówkami.
  • Osa ruda (Vespula rufa) – Gatunek ten można łatwo odróżnić po czerwonawym ubarwieniu ciała. Preferuje budowanie gniazd w ziemi.

  Szerszenie

  • Szerszeń europejski (Vespa crabro) – Największy gatunek osy występujący w Polsce, szerszenie te są znacznie większe od typowych os i mogą osiągać długość nawet 3,5 cm. Ich gniazda często znajdują się w starych pniach drzew, strychach lub innych podobnych miejscach. Szerszeń europejski jest mniej agresywny niż mniejsze osy, chyba że czuje zagrożenie dla swojego gniazda.

  Zagrożenie związane z użądleniem

  Jad osy

  Osa zwyczajna (Vespula vulgaris), jedna z najbardziej powszechnych os w Polsce, wstrzykuje średnio około 5-10 mikrogramów jadu. Jad os zawiera substancje takie jak histamina, która powoduje ból i zaczerwienienie w miejscu użądlenia. Mogą żądlić wielokrotnie.

  Jad szerszenia

  Szerszenie, będące większymi owadami, mogą wstrzyknąć nieco więcej jadu niż osy. Szacuje się, że szerszeń europejski (Vespa crabro) może wstrzyknąć około 10-20 mikrogramów jadu na jedno użądlenie. Ich jad również zawiera histaminę oraz inne substancje, które mogą powodować silniejsze reakcje bólowe i alergiczne. Użądlenie też bardziej bolesne z powodu większego żądła. Również mogą żądlić wielokrotnie.

  Reakcje na jad:

  Reakcja na jad może być bardzo różna i zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju jadu, ilości wstrzykniętego jadu oraz indywidualnej wrażliwości osoby użądlonej. Niektóre osoby mogą doświadczać tylko lokalnych reakcji, takich jak ból, obrzęk i zaczerwienienie, podczas gdy inne mogą doświadczać bardziej poważnych reakcji alergicznych, a nawet wstrząsu anafilaktycznego.

  Choć osy i szerszenie wstrzykują stosunkowo niewielką ilość jadu, ich użądlenia mogą być bolesne i w niektórych przypadkach niebezpieczne dla zdrowia. Zawsze zaleca się ostrożność w pobliżu tych owadów i unikanie ich gniazd, jeśli to możliwe.

  Wielkość gniazda

  Osa pospolita (Vespula vulgaris)

  Gniazda os pospolitych mogą być stosunkowo duże, zwłaszcza gdy mówimy o gatunkach takich jak osa zwyczajna czy osa niemiecka (Vespula germanica). Liczebność takiego gniazda może wynosić od kilkuset do nawet kilku tysięcy osobników (1,000-5,000). Te owady tworzą gęsto zaludnione, aktywne kolonie, które mogą się szybko rozrastać w ciągu sezonu letniego.

  Szerszeń europejski (Vespa crabro)

  Gniazda szerszeni europejskich są zazwyczaj mniejsze niż gniazda os. Typowa kolonia szerszeni może liczyć od kilkudziesięciu do kilkuset osobników, rzadziej przekraczając 1000. Szerszenie tworzą mniej liczne, ale znacznie większe osobniki, co również wpływa na dynamiczny rozwój ich kolonii.

  Lokalizacja gniazd

  Gniazda os i szerszeni mogą być zlokalizowane w różnych miejscach, takich jak:

  • Drzewa i krzewy
  • Stryszek
  • Strychy i poddasza domów
  • Szczeliny ścienne i inne zaciszne miejsca

  Pokarm

  Dieta os i szerszeni obejmuje owady (takie jak muchy i komary), nektar, owoce oraz odpadki ludzkie. Są one również znane z zamiłowania do słodkich płynów, takich jak soki owocowe czy napoje gazowane.

  Jak daleko od gniazda odlatują

  Osy i szerszenie zwykle polują i żywią się w promieniu kilkuset metrów od gniazda, jednak mogą przemieszczać się dalej w poszukiwaniu pokarmu.

  Cykl rozwojowy

  • Jajo: Na wiosnę, po przebudzeniu z zimowego spoczynku, samotna królowa zaczyna budować nowe gniazdo i składa jaja w komórkach, które sama konstruuje. Jaja te wykluwają się po kilku dniach.
  • Larwa: Z jaj wykluwają się larwy, które są karmione przez królową pokarmem białkowym (zazwyczaj innymi owadami). Larwy przechodzą kilka stadiów wzrostu, w trakcie których zwiększają swoją masę ciała i rozmiar.
  • Poczwarka: Po osiągnięciu odpowiedniego rozmiaru, larwa przekształca się w poczwarkę wewnątrz swojej komórki. W tej fazie odbywa się metamorfoza, podczas której larwa zmienia się w dorosłego owada.
  • Dorosły osobnik: Z poczwarki wyłania się dorosła osa, gotowa do życia poza gniazdem. Początkowo nowe dorosłe osobniki to robotnice, które przejmują zadania budowy gniazda, karmienia nowych larw i ochrony gniazda, umożliwiając królowej skupienie się na składaniu kolejnych jaj. Późnym latem w gnieździe pojawiają się nowe samce i potencjalne królowe. Po zapłodnieniu nowe królowe szukają schronienia, gdzie mogą przetrwać zimę i zacząć nowy cykl w kolejnym roku.

  Rozmiar os i szerszeni

  • Osa pospolita (Vespula vulgaris): Robotnice os pospolitych zazwyczaj mierzą od 12 do 17 mm długości.
  • Szerszeń europejski (Vespa crabro): Robotnice są znacznie większe, osiągając od 18 do 25 mm długości. Szerszenie są jednymi z największych owadów błonkoskrzydłych w Europie.

  Wielkość królowych

  • Królowe os pospolitych: Są nieco większe niż robotnice, mierząc około 20 mm.
  • Królowe szerszeni europejskich: Mogą osiągać do 35 mm długości, co czyni je znacząco większymi od swoich robotnic.

  Liczba królowych w gnieździe

  Zazwyczaj w gnieździe os i szerszeni znajduje się tylko jedna królowa, która jest odpowiedzialna za składanie jaj.

Dezynfekcja (zwalczanie mikroorganizmów i drobnoustrojów)

Dezynfekcja jest to proces prowadzący do zniszczenia wegetatywnych form drobnoustrojów chorobotwórczych, takich jak bakterie, grzyby i wirusy przy wykorzystaniu środków chemicznych i fizycznych.

Zakres usług dezynfekcji, jest skierowany na eliminację:

• szkodliwych mikroorganizmów, takich jak bakterie, wirusy, grzyby
• a także na neutralizację nieprzyjemnych zapachów

Zabiegi dezynfekcji wykonuje się po:

• • zmarłych
  • chorobie zakaźnej
  • wylaniu
  • pożarze
  • uprzątnięciu zaniedbanego lokalu
  • w celu usunięcia zapachów (dezodoryzacja)

Dezodoryzacja – integralny element dezynfekcji

Dezodoryzacja to proces mający na celu neutralizację nieprzyjemnych zapachów

• od psującej żywności
• od wymiocin
• krwi
• moczu
• ścieków
• dymu papierosowego

Możemy stosować:

• zabiegi chemiczne (oprysk, zamgławianie ULV)
• ozonowanie

Dezynfekcja po zmarłych

Procedura dezynfekcji po zmarłym jest niezbędna w miejscach w których doszło do śmierci, zwłaszcza jeśli zgon wiązał się z zakaźną chorobą. Proces ten obejmuje kilka kroków:

1. Czyszczenie mechaniczne: Pierwszym krokiem jest usunięcie wszelkich zanieczyszczeń biologicznych, takich jak płyny ustrojowe, przy użyciu środków chłonnych i sprzętu jednorazowego użytku.
2. Dezynfekcja: Po mechanicznym oczyszczeniu powierzchni, stosuje się środki dezynfekujące o potwierdzonej skuteczności przeciwko patogenom, które mogły zostać przeniesione przez zmarłego.  Używa się do tego środków na bazie chloru, nadtlenku wodoru oraz czwartorzędowych soli amonowych.
3. Dezynfekcja powietrza: W przypadku chorób przenoszonych drogą powietrzną, dezynfekcja powietrza może być również konieczna. Stosuje się do tego celu generatory ozonu lub inne urządzenia do dezynfekcji powietrza, które skutecznie eliminują patogeny unoszące się w powietrzu.
4. Bezpieczna utylizacja: Wszystkie materiały jednorazowe użyte podczas czyszczenia i dezynfekcji, takie jak rękawiczki, maski czy fartuchy, powinny być bezpiecznie usunięte.
5. Dokumentacja: Cały proces dezynfekcji powinien być dokładnie udokumentowany, włączając w to użyte środki dezynfekcyjne, metody oraz wszelkie obserwacje dotyczące stanu miejsca zdarzenia.
6. Dezynsekcję: Likwidacja insektów, które mogły pojawić się w wyniku zgonu.

Dlaczego sprzątanie po zgonie jest tak ważne?

Po zgonie, w pomieszczeniach mogą gromadzić się szkodliwe substancje, które stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia. Oto niektóre z nich:

• Trupi jad: Aminy powstające w procesie gnilnym, które mogą być toksyczne już po 10 godzinach od zgonu.
• Kadaweryna i putrescyna: Substancje organiczne z grupy amin, które w wyniku rozkładu białek wydzielają nieprzyjemny zapach i są toksyczne dla człowieka.
• Gazy gnilne: Wytwarzają się podczas rozkładu materiału organicznego i mogą zawierać toksyczne substancje takie jak siarkowodór czy amoniak, które są szkodliwe dla zdrowia ludzkiego.

Ryzyka zdrowotne

Wysokie stężenia wyżej wymienionych substancji mogą prowadzić do:

• Kaszlu i duszności
• Zatruć układu pokarmowego, oddechowego i krążenia
• Zarażenia chorobami wirusowymi takimi jak HCV, HBV, czy HIV poprzez kontakt z płynami ustrojowymi zmarłego.
• Nawet śmierci w skrajnych przypadkach

Pamiętaj, że właściwe postępowanie i skorzystanie z usług profesjonalistów to klucz do bezpieczeństwa i higieny w tak delikatnych sytuacjach.

Ozonowanie – zaawansowana technologia dezynfekcji

Ozonowanie jest bardzo skuteczną metodą dezynfekcji. Wykorzystuje ozon (O³), silny naturalny utleniacz, który skutecznie niszczy:

• bakterie
• wirusy
• zarodniki grzybów
• alergeny
• roztocza
• pyłki roślin
• neutralizuje nieprzyjemne zapachy

Zabieg ozonowania zazwyczaj trwa 4 h od momentu wystawienia ozonatorów do chwili ich zabrania od klienta.

Podczas ozonowania utrzymujemy stężenie rzędu 6-10 PPM

• PPM- jedna cząstka na milion
• 1% = 10.000 PPM

Bezpieczne stężenie ozonu wynosi 0,05 PPM

Ozon ma krótki czas połowicznego rozkładu około 30 min. Oznacza to, że co 30 minut stężenie ozonu spada o połowę. Po około 3-4 h (bez wietrzenia) poziom ozonu osiąga bezpieczną wartość.

Przy wietrzeniu czas potrzebny do osiągnięcia bezpiecznego poziomu wynosi zazwyczaj około 1-2h

Posprzątaj przed zabiegiem

Przed ozonowaniem należy dokładnie posprzątać mieszkanie. Usunięcie kurzu, brudu i innych zanieczyszczeń pomoże ozonowi skuteczniej działać na bakterie, wirusy i nieprzyjemne zapachy. Ozon jest bardziej efektywny, gdy ma bezpośredni kontakt z powierzchniami, które mają być dezynfekowane.

Oto lista przedmiotów, które najlepiej wynieść lub zabezpieczyć:

1. Elektronika: Ozon może uszkodzić wewnętrzne komponenty elektroniczne, przez co mogą ulec korozji. Przykłady urządzeń, które należy chronić, to komputery, telewizory, sprzęt audio, kamery i inne podobne urządzenia
2. Obrazy i dzieła sztuki: Ozon może negatywnie wpływać na farby, zwłaszcza olejne, oraz inne materiały używane w dziełach sztuki, takie jak płótno, papier czy drewniane ramy. Może spowodować wyblaknięcie kolorów czy nawet uszkodzić strukturę materiału.
3. Instrumenty muzyczne: Instrumenty, zwłaszcza te wykonane z drewna, mogą być szczególnie wrażliwe na ozon. Drewno może pęcznieć, deformować się lub pękać pod wpływem ozonu, a metalowe części mogą ulec korozji.
4. Materiały gumowe i plastikowe: Przedmioty wykonane z gumy i niektórych plastików mogą ulec degradacji w wyniku ekspozycji na ozon.
5. Materiały papierowe: Dokumenty, książki i inne papierowe archiwalia mogą ulec uszkodzeniu w wyniku działania ozonu, co może doprowadzić do ich zżółknięcia.
6. Przedmioty ze skóry: Skóra jest szczególnie wrażliwa na ozon, który może przyspieszyć jej starzenie, prowadząc do pęknięć i wysuszenia.

Przygotowując mieszkanie do ozonowania, zaleca się wyniesienie tych przedmiotów lub, jeśli to możliwe, szczelne zapakowanie ich w folię lub plastikowe pojemniki, aby zminimalizować ich ekspozycję na ozon.

Deratyzacja (zwalczanie gryzoni)

Deratyzacja to kompleksowy proces mający na celu eliminację gryzoni, takich jak szczur wędrowny i mysz domowa, które mogą stanowić poważne zagrożenie zarówno dla zdrowia ludzi, jak i bezpieczeństwa budynków. Gryzonie te są odpowiedzialne za przenoszenie chorób, niszczenie infrastruktury i mogą powodować znaczne szkody materialne.

Nasze podejście do deratyzacji opiera się na dokładnej analizie sytuacji i zastosowaniu skutecznych metod eliminacji, dostosowanych do specyfiki danego problemu.

Zwalczane gatunki

• Szczur wędrowny (Rattus norvegicus): Znany również jako szczur norweski, jest jednym z najczęściej występujących szkodników w miejskich i wiejskich obszarach. Charakteryzuje się dużą zdolnością adaptacyjną i wysoką płodnością.
• Mysz domowa (Mus musculus): Częsty gość w domach i obiektach gospodarczych. Mysz domowa może powodować znaczne straty w żywności oraz uszkadzać materiały budowlane i izolacje.

Sposoby zwalczanie gryzoni

• Lepy i pułapki zatrzaskowe: Stanowią metodę mechaniczną deratyzacji i są skuteczne w miejscach, gdzie użycie trutek jest niepożądane lub niebezpieczne (np. w obecności małych dzieci czy zwierząt domowych). Pułapki te mogą być jednorazowego użytku lub wielokrotnego, w zależności od typu.
• Żywołapki: Pozwalają na chwytanie gryzoni bez ich zabijania, co jest korzystne z etycznego punktu widzenia. Po schwytaniu zwierzęta mogą być humanitarnie przetransportowane do innego miejsca.
• Trutki- w procesie deratyzacji stosujemy różne formulacje trutek, które zawierają substancje aktywne takie jak:
  
  • brodifakum,
  • difenakum
  • bromadolion
  • flokumafen.

 Są to antykoagulanty, które zapobiegają krzepnięciu krwi, prowadząc do śmierci gryzoni. Trutki dostępne są w formie ziaren, past czy bloków, co umożliwia ich efektywne rozmieszczenie w miejscach aktywności gryzoni.

Towarzyszące deratyzacji oględziny

Kluczowym elementem skutecznej deratyzacji jest przeprowadzenie dokładnych oględzin obiektu, co pozwala na identyfikację miejsc aktywności gryzoni, potencjalnych wejść do budynku oraz czynników przyciągających szkodniki.

Oględziny te są podstawą do opracowania kompleksowego planu eliminacji gryzoni.

Kompleksowy plan i podejście do eliminacji gryzoni

Podejście do deratyzacji opiera się na stworzeniu spersonalizowanego planu działania, który uwzględnia specyfikę danego obiektu, rodzaj i skalę problemu oraz oczekiwania klienta.

Plan ten obejmuje nie tylko bezpośrednie zwalczanie gryzoni, ale również działania prewencyjne, takie jak uszczelnienie potencjalnych wejść dla gryzoni i eliminacja źródeł pożywienia.

Naszym celem jest nie tylko zwalczanie istniejących populacji gryzoni, ale również zapobieganie ich ponownemu pojawieniu się w przyszłości, co gwarantuje długotrwałą ochronę dla naszych klientów.